حروف اضافه داتیو ساز در زبان آلمانی | آموزش کامل با مثال

اگر در مسیر یادگیری زبان آلمانی هستید، بدون شک با ساختارهای گرامری مختلفی روبه‌رو شده‌اید. یکی از این ساختارها که نقش مهمی در جمله‌سازی دارد، حروف اضافه داتیو‌ساز (Dativ Präpositionen) هستند. در این مقاله به‌صورت کامل، کاربرد این حروف اضافه، لیست آن‌ها، و نحوه‌ی استفاده‌ شان را همراه با مثال و جمله سازی یاد می‌گیرید.

حروف اضافه داتیو ساز چیست؟

در زبان آلمانی، 3 نوع حرف اضافه زمانی، مکانی و Kausal داریم. برخی حروف اضافه همیشه باعث می‌شوند که اسم یا ضمیری که بعد از آن‌ها می‌آید، در حالت داتیو (Dativ) قرار بگیرد. به این حروف اضافه، حروف اضافه داتیو‌ساز گفته می‌شود.

به بیان ساده‌تر، اگر بعد از یک حرف اضافه داتیوساز، یک اسم بیاید، آن اسم باید با قواعد داتیو صرف شود.

لیست حروف اضافه داتیوساز پرکاربرد

در ادامه، لیستی از مهم ترین حروف اضافه‌ که همیشه با حالت داتیو می‌آیند را می‌بینید:

حرف اضافهمعنی فارسی
ausاز داخل
außerبه‌جز
beiنزد، در خانه‌ی
mitبا
nachبه‌سوی، بعد از
seitاز (زمان گذشته)
vonاز طرف، از
zuبه سمت، نزد
gegenüberروبه‌روی

نکات مهم درباره استفاده از این حروف اضافه

بعد از این حروف اضافه، اسم یا ضمیر باید به داتیو صرف شود.

اگر اسم معرفه باشد، آرتیکل آن باید مطابق با داتیو تغییر کند.

    • der → dem

    • die → der

    • das → dem

    • die (جمع) → den + n به آخر اسم

مثال‌های کاربردی با ترجمه و تحلیل

  • Ich komme aus dem Haus.

من از خانه می‌آیم.


Haus در حالت نرمال «das Haus» است، اما بعد از «aus» باید به «dem Haus» تغییر کند چون حرف اضافه در داتیو قرار می‌گیرد.

  • Sie wohnt bei ihrer Freundin.

او در خانه‌ی دوست دخترش زندگی می‌کند.

«bei» حرف اضافه داتیوساز است، بنابراین ضمیر ملکی «ihre Freundin» به «ihrer Freundin» تبدیل شده است.

  • Wir fahren mit dem Bus.

ما با اتوبوس می‌رویم.

«mit» باعث می‌شود «der Bus» به «dem Bus» تبدیل شود.

  • Ich gehe zu dem Arzt.


من به دکتر می‌روم.
حرف اضافه «zu» همواره داتیوساز است، بنابراین «der Arzt» به «dem Arzt» تغییر کرده است.

  • Seit einem Jahr lerne ich Deutsch.


من یک سال است که آلمانی می‌آموزم.
حرف اضافه «seit» نشان‌دهنده‌ی مدت زمان است و همیشه با داتیو می‌آید.